دوره‌های پیش دبستانی و مهدکودک نخستین تجربه بچه‌ها برای ورود به سال‌های پر پیچ و خم تحصیلی هستند. مدرسه در نگاه بعضی از بچه‌ها تجربه ای هیجان آور و پر از شور و شادی است. در مدرسه کودکان به دو گروه تقسیم می شوند:

گروه اول: آن‌ها برای پاسخ دادن به سوالی که معلم در کلاس مطرح می‌کند سر از پا نمی‌شناسند و دست خود را مرتباً تکان می‌دهند.

گروه دوم: بچه‌هایی که خجالتی هستند و محیط عجیب و غریب مدرسه و فعالیت‌های آن برایشان گیج کننده است. این گونه کودکان در پاسخ دادن به سوال های کلاس درس مردد هستند، از گروه‌های کلاسی کناره گیری می‌کنند و غالباً ترجیح می‌دهند در گوشه ای به تنهایی بازی کنند .

آیا باید نگران فرزند خجالتی خود باشیم؟ 

طبیعی است که شما دوست دارید فرزندتان سال‌های اول تحصیلی خود را با اشتیاق سپری کند، اما نگرانی بیش از حد خصوصاً در دوران پیش دبستانی بی مورد است. بچه‌ها در سال‌های پیش دبستانی تازه یاد می‌گیرند که چگونه با همسن و سال‌های خود رابطه برقرار کرده و در فعالیت‌های گروهی شرکت کنند. بچه‌ها در پیش دبستانی و مهدکودک تفاوت‌های عمیقی با یک دیگر دارند و بخشی از این گوناگونی در چگونگی رفتار آن‌ها در محیط مدرسه جلوه می‌کند. بعضی از بچه‌ها زمان بیشتری نیاز دارند تا خود را با روال روزانه کلاس درس، معلم جدید، مدرسه جدید و کلاس جدید وفق دهند، اما نهایتاً به این مرحله خواهند رسید.

تشویق بچه‌های خجالتی:

با معلم او صحبت کنید. این ارتباط کمک زیادی به کودکان خجالتی در مدرسه می کند. زندگی فرزند خود را در مدرسه و خانه مقایسه کنید. او چه فعالیت‌هایی را در خانه دوست دارد که در مدرسه وجود ندارد، چه کارهایی را او دوست ندارد اما در مدرسه از او انتظار می‌رود که آن‌ها را انجام دهد؟.

علایق او را به مدرسه ببرید. به عنوان مثال اگر کودک شما به حشرات علاقه دارد، ولی در کلاس حرفی از حشرات زده نمی‌شود به او اجازه بدهید که کلکسیون حشرات خود را به کلاس درس ببرد. حتی اگر فرزند شما از آن دسته بچه‌هایی نیست که بلند حرف می‌زنند با این کار او می‌تواند در کلاس درس حضور فعالی داشته باشد بدون آن که چندان نیازی به حرف زدن باشد.

به مدرسه بروید:

حضور شما در کلاس درس می‌تواند احساس آرامش و اعتماد به نفس زیادی را به فرزند شما ببخشد. با توجه به مشغله روزمره، شایان ذکر است که این حضور لزوماً نباید طولانی مدت و یا هر روز باشد. یک ملاقات کوتاه از سوی پدر و یا مادر برای بعضی از بچه‌ها بی نهایت خوشایند و مهم است.

فرزند خود را برای موفقیت مهیا کنید:

در صورت امکان از کلاس درس فرزند خود دیدن کنید، ببینید آیا بازی‌ها، پروژه‌ها و فعالیت‌ها با فرزند شما سازگار است و انگیزه و فرصت موفقیت را در اختیار او قرار می‌دهد یا خیر.

اگر بسیاری از فعالیت‌های کلاس درس بالاتر از سطح توانایی فرزند شما به نظر می‌رسد از معلم بخواهید آن‌ها را آسان کند. اگر نام بردن همه حروف الفبا برای کودک شما دشوار است معلم می‌تواند از او بخواهد تا فقط روی تعدادی از حروف الفبا تمرکز کند.

در محیط خانه به او کمک کنید :

بعضی از بچه‌ها در محیط‌های ساکت و آرام، به دور از فشارها و محرک‌های کلاس درس، راحت تر مهارت کسب می‌کنند. اگر فرزند شما در نقاشی کردن ضعیف است پروژه‌های نقاشی را با هم انجام دهید و یا اگر در حفظ سرود و خواندن آن مشکل دارد با او در خانه و یا بر سر سفره شام هم آوازی کنید. فرصت تمرین در اختیار او قرار دهید، تحمیل نکنید. فرزند شما مهارت‌های جدید را با سرعت‌های مختلف یاد می‌گیرند، هدف ساخت اعتماد به نفس است.

خط قرمز

خجالتی و ساکت بودن غالب اوقات مشکل ساز نیست و طبیعی تلقی می‌شود، اما توجه داشته باشید که بعضی نشانه‌ها خطوط قرمز محسوب می‌شوند و نیازمند درمان هستند. اگر فرزند شما به صورت مرتب پیش از مدرسه و درون مدرسه گریه می‌کند و یا کج خلقی می‌کند، همواره منزوی است، نگاهش را از نگاه دیگران می‌دزدد و یا در مدرسه با کودکان و معلم با خشونت رفتار می‌کند این موضوع را با پزشک مربوطه و یا روانشناس مطرح کنید.

تنظیم: شهرزاد فراهانی- منبع: سایت آموزک